دوره 2، شماره 3 - ( تابستان 1401 )
جلد 2 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
hajdivan bachari S. The Effectiveness of Implicit Social Skills Training on Improving the Communication Ability of Children with Autism Spectrum Disorder. J Clin Sport Neuropsychol 2022; 2 (3) : 2
URL: http://jcsnp.ir/article-1-38-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-38-fa.html
حاج دیوان بچاری ستاره. اثربخشی آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی بر بهبود توانایی ارتباطی کودکان دارای اختلال طیف درخودماندگی. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1401; 2 (3)
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز ایران
چکیده: (559 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال طیف اوتیسم اختلالی عصبی‌تحولی است که با نارسایی در ارتباطات و تعاملات اجتماعی و وجود علایق، رفتارها و فعالیت‌های محدود و تکراری شناسایی می‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی بر بهبود توانایی ارتباطی کودکان دارای اختلال طیف درخودماندگی انجام شد.
روش: روش تحقیق از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون بود. جامعه آماری را کودکان ۱۲-۸ ساله دارای اختلال طیف درخودماندگی شهر اراک در سال ۱۳۹۷ تشکیل داده است که از بین آنان ۳۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه کاربندی شدند. اعضای گروه آزمایش در طول ده هفته (هفته‌ای دو جلسه شصت دقیقه‌ای) به صورت گروهی در آموزش شرکت کردند و در گروه گواه هیچ مداخله‌ای انجام نشد. ابزار پژوهش فرم والدین پرسشنامه مهارتهای اجتماعی (گرشام و الیوت، ۱۹۹۰) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: نشان داد که آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی در نمونه پژوهش تأثیر معنی‌داری (۰/۰۱>p) بر بهبود توانایی ارتباطی کودکان دارای اختلال طیف درخودماندگی داشته است.
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌ها، آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی موجب افزایش توانایی ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی می‌شود.
روش: روش تحقیق از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون–پس‌آزمون بود. جامعه آماری را کودکان ۱۲-۸ ساله دارای اختلال طیف درخودماندگی شهر اراک در سال ۱۳۹۷ تشکیل داده است که از بین آنان ۳۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه کاربندی شدند. اعضای گروه آزمایش در طول ده هفته (هفته‌ای دو جلسه شصت دقیقه‌ای) به صورت گروهی در آموزش شرکت کردند و در گروه گواه هیچ مداخله‌ای انجام نشد. ابزار پژوهش فرم والدین پرسشنامه مهارتهای اجتماعی (گرشام و الیوت، ۱۹۹۰) بود. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: نشان داد که آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی در نمونه پژوهش تأثیر معنی‌داری (۰/۰۱>p) بر بهبود توانایی ارتباطی کودکان دارای اختلال طیف درخودماندگی داشته است.
نتیجه‌گیری: باتوجه به یافته‌ها، آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی موجب افزایش توانایی ارتباطی کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودماندگی می‌شود.
شماره‌ی مقاله: 2
واژه‌های کلیدی: آموزش ضمنی مهارتهای اجتماعی، [MeSH]، اختلال طیف اوتیسم [Mesh]، توانایی ارتباطی [MeSH]
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1400/11/5 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1401/1/12
دریافت: 1400/11/5 | پذیرش: 1400/12/10 | انتشار: 1401/1/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
