دوره 2، شماره 4 - ( پائیز 1401 )
جلد 2 شماره 4 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mousavi Abdollahi S F, Khalatbari J. Investigating the Effectiveness of Neurofeedback In Reducing Competitive Anxiety among Student Athletes in the 4th District of Tehran. J Clin Sport Neuropsychol 2022; 2 (4) : 4
URL: http://jcsnp.ir/article-1-74-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-74-fa.html
موسوی عبدالهی سیده فاطمه، خلعتبری جواد. بررسی اثربخشی پسخوراند عصبی کاهش اضطراب رقابتی دانش آموزان ورزشکار منطقه چهار تهران. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1401; 2 (4)
1- واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی
2- واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی
2- واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده: (420 مشاهده)
زمینه و هدف: آموزش پسخوراند عصبی نوع منحصر به فردی از پسخوراند زیستی است که در آن شرکت‌کنندگان یاد می‌گیرند به‌طور عمدی فعالیت امواج مغز خود را تعدیل کنند، در نتیجه مهار بر فرآیندهایی را افزایش می‌دهند که معمولاً به‌شکل آگاهانه تنظیم نمی‌شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی بر عملکردهای شناختی دانش‌آموزان ورزشکار (نگرانی، تمرکز و اضطراب بدنی صفتی) انجام شد.
روش: این پژوهش یک مطالعه شبه‌آزمایشی بدون ناشناس‌سازی با ۲۴ دانش‌آموز دبیرستانی منطقه ۴ تهران بود. شرکت‌کنندگان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آن‌ها مقیاس اضطراب ورزشی-۲ (اسمیت و همکاران، ۲۰۰۶) را در پیش‌آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده‌های شرکت‌کنندگان با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی در بهبود عملکردهای شناختی بود. بر این اساس، این پژوهش نشان داد که آموزش پسخوراند عصبی می‌تواند به‌طور معناداری نگرانی را کاهش و تمرکز را افزایش دهد، اما نمی‌تواند اضطراب بدنی صفتی دانش‌آموزان ورزشکار را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: در این پژوهش توان بالقوه آموزش پسخوراند عصبی به‌عنوان یک فناوری نوین برای بهبود عملکردهای شناختی دانشجویان ورزشکار نشان داده شده است. علاوه بر این، نتایج نشان می‌دهد که آموزش پسخوراند عصبی جایگزینی امیدوارکننده برای سایر مداخله‌های روانشناختی است و روانشناسان ورزشی می‌توانند از آموزش پسخوراند عصبی برای بهبود شناختی ورزشکاران استفاده کنند.
روش: این پژوهش یک مطالعه شبه‌آزمایشی بدون ناشناس‌سازی با ۲۴ دانش‌آموز دبیرستانی منطقه ۴ تهران بود. شرکت‌کنندگان به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آن‌ها مقیاس اضطراب ورزشی-۲ (اسمیت و همکاران، ۲۰۰۶) را در پیش‌آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده‌های شرکت‌کنندگان با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده اثربخشی آموزش پسخوراند عصبی در بهبود عملکردهای شناختی بود. بر این اساس، این پژوهش نشان داد که آموزش پسخوراند عصبی می‌تواند به‌طور معناداری نگرانی را کاهش و تمرکز را افزایش دهد، اما نمی‌تواند اضطراب بدنی صفتی دانش‌آموزان ورزشکار را کاهش دهد.
نتیجه‌گیری: در این پژوهش توان بالقوه آموزش پسخوراند عصبی به‌عنوان یک فناوری نوین برای بهبود عملکردهای شناختی دانشجویان ورزشکار نشان داده شده است. علاوه بر این، نتایج نشان می‌دهد که آموزش پسخوراند عصبی جایگزینی امیدوارکننده برای سایر مداخله‌های روانشناختی است و روانشناسان ورزشی می‌توانند از آموزش پسخوراند عصبی برای بهبود شناختی ورزشکاران استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 4
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی ورزشی
دریافت: 1401/2/21 | پذیرش: 1401/5/30 | انتشار: 1401/8/10
دریافت: 1401/2/21 | پذیرش: 1401/5/30 | انتشار: 1401/8/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
