دوره 2، شماره 3 - ( تابستان 1401 )
جلد 2 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: پژوهش حاضر با مجوز سازمان مرکزی علوم پزشکی رفسنجان انج
انیس میرزایی* 
1، مجتبی فرزادی2
1، مجتبی فرزادی2
1- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی شناختی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.
2- دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، واحد رفسنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران.
چکیده: (695 مشاهده)
زمینه و هدف: سرطان یک بیماری مزمن است که مشکلات و دغدغه‌های بسیاری برای مبتلایان به‌وجود می‌آورد. اضطراب مرگ و مشکل حل‌مسئله در این بیماران دیده می‌شود. آموزش پسخوراند عصبی به‌عنوان روشی غیرتهاجمی شناخته می‌شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش نوروفیدبک بر میزان اضطراب مرگ و مهارت حل مسئله افراد مبتلا به سرطان بود.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون، پیگیری در دو گروه آزمایش و گواه بود. نمونه پژوهش، شامل ۳۲ فرد مبتلا به سرطان پستان و تخمدان تحت شیمی‌درمانی شهرستان رفسنجان در سال ۱۴۰۰ بود که به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. آن‌ها با پرسشنامه‌های مقیاس اضطراب مرگ (تمپلر، ۱۹۷۰) و مقیاس حل مسئله سازگارانه (هپنر و پترسون، ۱۹۸۲) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش پسخوراند عصبی برای بیماران سرطانی گروه آزمایش در پس‌آزمون و پیگیری در متغیرهای اضطراب مرگ و حل مسئله در هر چهار خرده‌مقیاس حس کردن، شهود، احساس و تفکر اثربخش بوده است.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش پسخوراند عصبی در کاهش اضطراب مرگ و افزایش مهارت حل مسئله مؤثر بوده و درمانگران می تواند از این روش استفاده کنند.
روش: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون، پیگیری در دو گروه آزمایش و گواه بود. نمونه پژوهش، شامل ۳۲ فرد مبتلا به سرطان پستان و تخمدان تحت شیمی‌درمانی شهرستان رفسنجان در سال ۱۴۰۰ بود که به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. آن‌ها با پرسشنامه‌های مقیاس اضطراب مرگ (تمپلر، ۱۹۷۰) و مقیاس حل مسئله سازگارانه (هپنر و پترسون، ۱۹۸۲) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش پسخوراند عصبی برای بیماران سرطانی گروه آزمایش در پس‌آزمون و پیگیری در متغیرهای اضطراب مرگ و حل مسئله در هر چهار خرده‌مقیاس حس کردن، شهود، احساس و تفکر اثربخش بوده است.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش پسخوراند عصبی در کاهش اضطراب مرگ و افزایش مهارت حل مسئله مؤثر بوده و درمانگران می تواند از این روش استفاده کنند.
شماره‌ی مقاله: 5
نوع مطالعه: كاربردی |
موضوع مقاله:
عصب روانشناسی
دریافت: 1400/9/16 | پذیرش: 1400/12/2 | انتشار: 1401/1/12
دریافت: 1400/9/16 | پذیرش: 1400/12/2 | انتشار: 1401/1/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |