دوره 3، شماره 4 - ( پائیز 1402 )
جلد 3 شماره 4 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Talebkhah P, Pourabdol S, Sadjadpour S H. Predicting Self-Injurious Behaviors by Traumatic Childhood Experiences. J Clin Sport Neuropsychol 2023; 3 (4) : 5
URL: http://jcsnp.ir/article-1-94-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-94-fa.html
طالب خواه پریسا، پورعبدل سعید، سجادپور سیدحامد. پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان بر اساس آسیب‌های کودکی در دانش‌آموزان متوسطه دوم. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1402; 3 (4)
پریسا طالب خواه1 
، سعید پورعبدل2 ، سیدحامد سجادپور* 3
، سعید پورعبدل2 ، سیدحامد سجادپور* 3
1- دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
3- دانش آموخته دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
2- استادیار گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
3- دانش آموخته دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران.
چکیده: (270 مشاهده)
زمینه و هدف: رفتارهای خودآسیب‌رسان یا آسیب رساندن (خودجرحی) به خود بدون قصد خودکشی پیش‌بینی‌کننده معنادار و قدرتمندی برای اقدام به خودکشی است، بنابراین شناسایی عوامل مرتبط با رفتار خودآسیب‌رسانی اهمیت بسیاری دارد. هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی رفتارهای خودآسیب‌رسان بر اساس آسیب‌های دوران کودکی بود.
روش: جامعه آماری این پژوهش شامل دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر بجنورد در سال تحصیلی ۰۱-۱۴۰۰ بود. که از این تعداد ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ۲۸۸ نفر از شرکت‌کنندگان، فهرست رفتارهای خودجرحی بدون خودکشی (خانی‌پور و همکاران، ۱۳۹۳) و پرسشنامه آسیب‌های دوران کودکی (برنشتاین و همکاران، ۲۰۰۳) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون در نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر پنج خرده‌مقیاس آسیب‌های دوران کودکی شامل سوءاستفاده هیجانی، سوءاستفاده جسمی، سوءاستفاده جنسی، غفلت هیجانی و غفلت جسمی به‌طور معناداری رفتارهای خودآسیب‌رسان را پیش‌بینی کرده‌اند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مؤلفه‌های آسیب‌های دوران کودکی پیش‌بینی‌کننده مهمی برای رفتارهای خودآسیب‌رسان به حساب می‌آیند.
روش: جامعه آماری این پژوهش شامل دانش‌آموزان متوسطه دوم شهر بجنورد در سال تحصیلی ۰۱-۱۴۰۰ بود. که از این تعداد ۳۰۰ نفر به عنوان نمونه با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ۲۸۸ نفر از شرکت‌کنندگان، فهرست رفتارهای خودجرحی بدون خودکشی (خانی‌پور و همکاران، ۱۳۹۳) و پرسشنامه آسیب‌های دوران کودکی (برنشتاین و همکاران، ۲۰۰۳) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون در نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر پنج خرده‌مقیاس آسیب‌های دوران کودکی شامل سوءاستفاده هیجانی، سوءاستفاده جسمی، سوءاستفاده جنسی، غفلت هیجانی و غفلت جسمی به‌طور معناداری رفتارهای خودآسیب‌رسان را پیش‌بینی کرده‌اند.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که مؤلفه‌های آسیب‌های دوران کودکی پیش‌بینی‌کننده مهمی برای رفتارهای خودآسیب‌رسان به حساب می‌آیند.
شماره‌ی مقاله: 5
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/6/27 | پذیرش: 1402/7/22 | انتشار: 1402/8/11
دریافت: 1402/6/27 | پذیرش: 1402/7/22 | انتشار: 1402/8/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
