دوره 4، شماره 1 - ( زمستان 1402 )
جلد 4 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1401.307
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Almardani Someeh S, Azmoodeh M, Abdi R, Hoseini Nasab S D. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on Tolerance of Uncertainty and Alexithymia of Divorced Women Referring to Welfare Organization. J Clin Sport Neuropsychol 2024; 4 (1) : 6
URL: http://jcsnp.ir/article-1-90-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-90-fa.html
علمردانی صومعه سجاد، آزموده معصومه، عبدی رضا، حسینی نسب سید داود. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی زنان. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1402; 4 (1)
1- دانشجوی دکتری روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- استایار، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
4- استاد گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- استایار، گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
3- دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان، تبریز، ایران.
4- استاد گروه روانشناسی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
چکیده: (1073 مشاهده)
زمینه و هدف: طلاق یکی از تجربه‌های تنش‌زای خانواده است که می‌تواند منجر به بروز تعارض و ناسازگاری در بین افراد شود. هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی زنان مطلقه مراجعه‌کننده به بهزیستی بود.
روش: این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مراجعه‌کننده به بهزیستی شهر تبریز در شش ماهه دوم سال ۰۲-۱۴۰۱ بود. از این بین تعداد ۴۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند در یکی از دو گروه آزمایش یا گواه (در هر گروه ۲۰ نفر) به روش گمارش تصادفی کاربندی شدند. شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون و پس‌آزمون پرسشنامه‌‌های تحمل ابهام (مکلین، ۱۹۹۳) و ناگویی هیجانی (تیلور و همکاران، ۱۹۹۷) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی اثربخش بوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی و مؤلفه‌های آن اثربخش است. ازاین‌رو، پیشنهاد می‌شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌عنوان راهبردی اثربخش به روانشناسان و مشاوران آموزش داده شود تا در مداخله برای مراجعان با مشکلات هیجانی استفاده شود.
روش: این پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مراجعه‌کننده به بهزیستی شهر تبریز در شش ماهه دوم سال ۰۲-۱۴۰۱ بود. از این بین تعداد ۴۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند در یکی از دو گروه آزمایش یا گواه (در هر گروه ۲۰ نفر) به روش گمارش تصادفی کاربندی شدند. شرکت‌کنندگان در پیش‌آزمون و پس‌آزمون پرسشنامه‌‌های تحمل ابهام (مکلین، ۱۹۹۳) و ناگویی هیجانی (تیلور و همکاران، ۱۹۹۷) را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی اثربخش بوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل ابهام و ناگویی هیجانی و مؤلفه‌های آن اثربخش است. ازاین‌رو، پیشنهاد می‌شود درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به‌عنوان راهبردی اثربخش به روانشناسان و مشاوران آموزش داده شود تا در مداخله برای مراجعان با مشکلات هیجانی استفاده شود.
شماره‌ی مقاله: 6
واژه‌های کلیدی: تحمل ابهام [MeSH]، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد [MeSH]، زنان [MeSH]، طلاق [MeSH]، ناگویی هیجانی [MeSH]
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1402/7/17 | پذیرش: 1402/9/29 | انتشار: 1402/10/11
دریافت: 1402/7/17 | پذیرش: 1402/9/29 | انتشار: 1402/10/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
