دوره 4، شماره 4 - ( پائیز 1403 )
جلد 4 شماره 4 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mossayebi F, Sanati Monfared S. The Relationship Between Burnout and Social Support Among Athletes in Tehran. J Clin Sport Neuropsychol 2024; 4 (4) : 6
URL: http://jcsnp.ir/article-1-153-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-153-fa.html
مسیبی فتح اله، صنعتی منفرد شمسی. رابطه بین فرسودگی ورزشی و حمایت اجتماعی در ورزشکاران شهر تهران. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1403; 4 (4)
1- دانش آموخته کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- انستیتو تکنولوژی جورجیا، آتلانتا، ایالات متحده آمریکا
2- انستیتو تکنولوژی جورجیا، آتلانتا، ایالات متحده آمریکا
چکیده: (40 مشاهده)
زمینه و هدف: فرسودگی ورزشی یک سندرم روان‌شناختی چندبعدی است که با خستگی عاطفی و جسمانی، کاهش حس موفقیت و بی‌ارزش‌سازی ورزش مشخص می‌شود و می‌تواند سلامت روان و عملکرد ورزشکاران را تحت تأثیر قرار دهد. حمایت اجتماعی به‌عنوان یک عامل محافظتی کلیدی، نقش مهمی در کاهش استرس و بهبود سلامت روان ورزشکاران دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین فرسودگی و حمایت اجتماعی در ورزشکاران شهر تهران انجام شد.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نوع کمی و از نظر تحلیل آماری از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل ورزشکاران حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای شهر تهران در سال ۱۴۰۲بود که در رشته‌های ورزشی نظیر کشتی، فوتبال، والیبال و دوومیدانی فعالیت داشتند. نمونه شامل ۱۰۰ ورزشکار (۵۰ مرد و ۵۰ زن) بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل مقیاس فرسودگی ورزشی (ردک و اسمیت، ۲۰۰۱) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده در ورزش (فریمن و همکاران، ۲۰۱۱) بود. داده‌ها با استفاده از نسخه ۲۶ نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس تحلیل شدند. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی و فرسودگی ورزشی رابطه منفی معناداری وجود دارد. خرده‌مقیاس‌های حمایت اجتماعی هیجانی، حمایت از عزت نفس و حمایت ملموس به‌طور ویژه با کاهش فرسودگی هیجانی و بی‌ارزش‌سازی ورزش مرتبط بود (۰/۰۵>p)، اما رابطه معناداری بین حمایت اجتماعی اطلاعاتی و فرسودگی ورزشی رابطه معناداری یافت نشد (۰/۰۵ نتیجه‌گیری: حمایت هیجانی، حمایت از عزت نفس و حمایت ملموس، می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی فرسودگی ورزشی را در ورزشکاران تهران کاهش دهد. تقویت روابط مربی-ورزشکار و بهبود زیرساخت‌های ورزشی می‌تواند استرس را کاهش دهد، سلامت روان را تقویت کند و عملکرد ورزشی را بهبود دهد. این یافته‌ها بر اهمیت طراحی مداخلات روان‌شناختی هدفمند و توسعه سیستم‌های حمایتی در محیط‌های ورزشی تأکید دارند.
روش: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی، از نوع کمی و از نظر تحلیل آماری از نوع همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل ورزشکاران حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای شهر تهران در سال ۱۴۰۲بود که در رشته‌های ورزشی نظیر کشتی، فوتبال، والیبال و دوومیدانی فعالیت داشتند. نمونه شامل ۱۰۰ ورزشکار (۵۰ مرد و ۵۰ زن) بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل مقیاس فرسودگی ورزشی (ردک و اسمیت، ۲۰۰۱) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده در ورزش (فریمن و همکاران، ۲۰۱۱) بود. داده‌ها با استفاده از نسخه ۲۶ نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس تحلیل شدند. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش از آزمون‌های همبستگی پیرسون استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین حمایت اجتماعی و فرسودگی ورزشی رابطه منفی معناداری وجود دارد. خرده‌مقیاس‌های حمایت اجتماعی هیجانی، حمایت از عزت نفس و حمایت ملموس به‌طور ویژه با کاهش فرسودگی هیجانی و بی‌ارزش‌سازی ورزش مرتبط بود (۰/۰۵>p)، اما رابطه معناداری بین حمایت اجتماعی اطلاعاتی و فرسودگی ورزشی رابطه معناداری یافت نشد (۰/۰۵
شماره‌ی مقاله: 6
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی ورزشی
دریافت: 1403/4/14 | پذیرش: 1403/5/29 | انتشار: 1403/7/10
دریافت: 1403/4/14 | پذیرش: 1403/5/29 | انتشار: 1403/7/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |