دوره 3، شماره 1 - ( زمستان 1401 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Falahatpisheh M, Hosseinshahi H, Ranjgar B. The Relationship Between Competitive Anxiety and Coaching Styles of Adolescent Soccer Players. J Clin Sport Neuropsychol 2023; 3 (1) : 2
URL: http://jcsnp.ir/article-1-62-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-62-fa.html
فلاحت پیشه میثم، حسین شاهی حمیدرضا، رنجگر بایرامعلی. رابطه اضطراب رقابتی با سبک‌های مربیگری بازیکنان فوتبال نوجوان. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1401; 3 (1)
1- دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
3- دانش آموخته دکتری روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
2- استادیار گروه روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
3- دانش آموخته دکتری روانشناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
چکیده: (145 مشاهده)
زمینه و هدف: درک پویایی بین اضطراب رقابتی و سبک‌های مربیگری در بهینه سازی عملکرد و بهزیستی بازیکنان فوتبال نوجوان بسیار مهم است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین سطوح اضطراب رقابتی و سبک‌های مربیگری در بین بازیکنان فوتبال نوجوان انجام شد.
روش‌ها: در این پژوهش یک بررسی مقطعی در میان ۷۶ فوتبالیست نوجوان در محدوده سنی ۱۶-۱۸ سال حوزه شمیرانات شهر تهران انجام شد. شرکت‌کنندگان پرسشنامه اضطراب حالت رقابتی-۲ (مارتنز و همکاران، ۱۹۹۰) را برای اندازه‌گیری میزان اضطراب رقابتی و سیستم ارزیابی رفتار مربیگری (اسمیث و همکاران، ۱۹۷۷) را برای ارزیابی سبک‌های مربیگری ادراک‌شده از مربیان خود تکمیل کردند.
یافته‌ها: تحلیل آماری نشان داد که بین سبک‌های مربیگری و سطح اضطراب رقابتی در بین بازیکنان نوجوان فوتبال همبستگی معنی‌داری وجود دارد. به‌طور ویژه، بازیکنانی که سطوح بالاتری از اضطراب رقابتی را گزارش کردند، تمایل داشتند مربیان خود را بیشتر با رفتارهای مربیگری مهارکننده و کمتر با رفتارهای حمایتی نشان دهند.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها بر اهمیت اتخاذ سبک‌های مربیگری حمایتی در برنامه‌های فوتبال جوانان برای کاهش سطح اضطراب رقابتی در بین بازیکنان نوجوان و در نهایت افزایش عملکرد و بهزیستی آن‌ها تأکید می‌کند.
روش‌ها: در این پژوهش یک بررسی مقطعی در میان ۷۶ فوتبالیست نوجوان در محدوده سنی ۱۶-۱۸ سال حوزه شمیرانات شهر تهران انجام شد. شرکت‌کنندگان پرسشنامه اضطراب حالت رقابتی-۲ (مارتنز و همکاران، ۱۹۹۰) را برای اندازه‌گیری میزان اضطراب رقابتی و سیستم ارزیابی رفتار مربیگری (اسمیث و همکاران، ۱۹۷۷) را برای ارزیابی سبک‌های مربیگری ادراک‌شده از مربیان خود تکمیل کردند.
یافته‌ها: تحلیل آماری نشان داد که بین سبک‌های مربیگری و سطح اضطراب رقابتی در بین بازیکنان نوجوان فوتبال همبستگی معنی‌داری وجود دارد. به‌طور ویژه، بازیکنانی که سطوح بالاتری از اضطراب رقابتی را گزارش کردند، تمایل داشتند مربیان خود را بیشتر با رفتارهای مربیگری مهارکننده و کمتر با رفتارهای حمایتی نشان دهند.
نتیجه‌گیری: این یافته‌ها بر اهمیت اتخاذ سبک‌های مربیگری حمایتی در برنامه‌های فوتبال جوانان برای کاهش سطح اضطراب رقابتی در بین بازیکنان نوجوان و در نهایت افزایش عملکرد و بهزیستی آن‌ها تأکید می‌کند.
شماره‌ی مقاله: 2
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی ورزشی
دریافت: 1401/5/10 | پذیرش: 1401/7/7 | انتشار: 1401/11/12
دریافت: 1401/5/10 | پذیرش: 1401/7/7 | انتشار: 1401/11/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
