دوره 3، شماره 1 - ( زمستان 1401 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rezajoo S, Peymani J, Aghajany Hashjin T. The Comparison of Effectiveness of Relaxation and Neurofeedback on students' anxiety. J Clin Sport Neuropsychol 2023; 3 (1) : 4
URL: http://jcsnp.ir/article-1-69-fa.html
URL: http://jcsnp.ir/article-1-69-fa.html
رضاجو شهین، پیمانی جاوید، آقاجانی هشجین طهمورث. مقایسه تاثیر آرامسازی و پسخوراند عصبی بر اضطراب دانش‌آموزان. عصب‌روانشناسی بالینی ورزشی. 1401; 3 (1)
1- واحد شهرقدس، دانشگاه آزاد اسلامی
2- واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
2- واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
چکیده: (277 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی در دانش‌آموزان از جمله مسائلی است که می‌تواند بر کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی آن‌ها تأثیر گذار باشد. در راستای بهبود این وضعیت، روش‌های گوناگونی برای کاهش اضطراب در دانش‌آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آرامسازی و پسخوراند عصبی بر اضطراب دانش آموزان بود.
روش: طرح پژوهش شبه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت شهر تهران در نیمه دوم سال ۱۳۹۸ بود. از میان جامعه آماری به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای به‌صورت چندمرحله‌ای تعداد ۳۰ نفر انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه به شکل تصادفی کاربندی شدند و به پرسشنامه اضطراب بک پاسخ دادند. جلسه‌های آرامسازی برای گروه آزمایش اول در هشت جلسه ۴۵ دقیقه‌ای و آموزش پسخوراند عصبی برای گروه آزمایش دوم در ۱۵ جلسه ۳۰ دقیقه‌ای به اجرا گذاشته شدند؛ سپس در پایان مداخله‌های درمانی، بار دیگر آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه اضطراب بک مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آرامسازی و پسخوراند عصبی باعث کاهش اضطراب در دانش‌آموزان شدند. مقایسه میزان اثربخشی دو روش درمانی نشان داد که بین آن‌ها در کاهش اضطراب تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: بنابراین، با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که هر دو روش آرامسازی و پسخوراند عصبی می‌توانند به عنوان گزینه‌های مناسب در مداخله و کاهش اضطراب در دانش‌آموزان مورد استفاده قرار گیرند، بدون اینکه یکی از آن‌ها به طور قطعی از دیگری بهتر باشد.
روش: طرح پژوهش شبه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان مراجعه‌کننده به خانه‌های سلامت شهر تهران در نیمه دوم سال ۱۳۹۸ بود. از میان جامعه آماری به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای به‌صورت چندمرحله‌ای تعداد ۳۰ نفر انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه به شکل تصادفی کاربندی شدند و به پرسشنامه اضطراب بک پاسخ دادند. جلسه‌های آرامسازی برای گروه آزمایش اول در هشت جلسه ۴۵ دقیقه‌ای و آموزش پسخوراند عصبی برای گروه آزمایش دوم در ۱۵ جلسه ۳۰ دقیقه‌ای به اجرا گذاشته شدند؛ سپس در پایان مداخله‌های درمانی، بار دیگر آزمودنی‌های گروه‌های آزمایش و گواه، توسط پرسشنامه اضطراب بک مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد آرامسازی و پسخوراند عصبی باعث کاهش اضطراب در دانش‌آموزان شدند. مقایسه میزان اثربخشی دو روش درمانی نشان داد که بین آن‌ها در کاهش اضطراب تفاوت معنی‌داری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: بنابراین، با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که هر دو روش آرامسازی و پسخوراند عصبی می‌توانند به عنوان گزینه‌های مناسب در مداخله و کاهش اضطراب در دانش‌آموزان مورد استفاده قرار گیرند، بدون اینکه یکی از آن‌ها به طور قطعی از دیگری بهتر باشد.
شماره‌ی مقاله: 4
نوع مطالعه: كاربردی |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
دریافت: 1401/2/15 | پذیرش: 1401/2/30 | انتشار: 1401/5/15
دریافت: 1401/2/15 | پذیرش: 1401/2/30 | انتشار: 1401/5/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |